“Πράσινη” ανάπτυξη, καπιταλισμός, και θέσεις εργασίας. Για την εγκατάσταση του αιολικού πάρκου στο Βέρμιο,αναφέρει η ΕΣΕ – Ημαθίας,Η ανακοίνωση έχει ως εξής: Οι τοπικές κοινωνίες που ζουν χιλιάδες χρόνια στις παρυφές του βουνού του Βέρμιου, κινδυνεύουν να χάσουν την κοινή φυσική, κοινωνική και πολιτισμική τους κληρονομιά από την εγκατάσταση του τεράστιου αιολικού πάρκου καπιταλιστικών συμφερόντων. Αυτό φυσικά γίνεται στο όνομα της “πράσινης” βιώσιμης ανάπτυξης, που μπορεί να ακούγεται καλή στα αυτιά των απόμακρων από τη φύση καταναλωτών, αλλά φυσικά ούτε πράσινη είναι, ούτε βιώσιμη, γιατί πολύ απλά αφορά την ανάπτυξη μίας ακόμα βιομηχανικής επένδυσης καπιταλιστικών συμφερόντων. Είναι γεγονός πως ο καπιταλισμός με τις τεράστιες συγκεντρώσεις σε μονάδες παραγωγής και κατανάλωσης χρειάζεται για να αναπτυχθεί παρόμοιου μεγέθους συγκεντρώσεις μονάδων παραγωγής ενέργειας και επομένως τις τεχνολογίες του άνθρακα και της πυρηνικής ενέργειας. Τεχνολογίες που και στην καπιταλιστική και στην κρατική τους διαχείριση βοήθησαν στην ιεραρχική οργάνωση των κοινωνιών, και τη συγκέντρωση της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας στα χέρια λίγων κυρίαρχων. Το παραγωγικό – καταναλωτικό μοντέλο που τελικά κυριάρχησε σε ολόκληρο τον κόσμο – μετά και την πτώση των κρατικοκαπιταλιστικών “σοβιετιών” – συμπυκνώθηκε στις βασικές αρχές της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής ανάπτυξης, τις συνέπειες του οποίου τις ζούμε στο πετσί μας. Η περιβόητη λοιπόν ανάπτυξη στην εποχή μας ταυτίζεται με τα μνημόνια, τους πολέμους, τα δισεκατομμύρια των πεινασμένων στον πλανήτη, τα εκατοντάδες εκατομμύρια των προσφύγων, την άνοδο των ρατσισμών, την ένταση της εκμετάλλευσης των εργατών/τριών, την επίθεση στους κόσμους του αγώνα, τη διάχυση του φόβου από την κρατική καταστολή, κλπ. Από την άλλη πλευρά η ανάπτυξη συνδέεται πάντα με την αναπαραγωγή μίας μάζας άβουλων, τηλεόπληκτων και τώρα ποια αντικοινωνικών δικτυακών καταναλωτών, που η κόλαση της ζωής τους έχει μετατραπεί σε θέαμα τύπου survivor. Τα κράτη, οι καπιταλιστές και η μάζα των άβουλων ατομικιστών της εποχής μας παράγουν όμως και δισεκατομμύρια τόνων σκουπίδια, τα οποία μολύνουν τον πλανήτη, με την μορφή καυσαερίων, πλαστικών, χημικών παραγώγων, μεταλλαγμένων κλπ. Φυσικά οι αριστεροί και δεξιοί άγιοι της περιβόητης ανάπτυξης, τα καλά αφεντικά μας και τα μέσα μαζικής προπαγάνδας κι εξημέρωσης φροντίζουν όπως λένε να μας απαλλάξουν από αυτά. Πώς; Μα επενδύοντας φυσικά στην παράνοια της “πράσινης ανάπτυξης”. Μετατρέποντας τους οικολογικούς αγώνες από τη δεκαετία του 60 και μετά για τη φύση σε μία ακόμα μπίζνα. Και όπου υπάρχει μπίζνα το αποτέλεσμα είναι γνωστό: Η καταστροφή των ανθρώπων και της φύσης. Το αιολικό πάρκο στο Βέρμιο. Δεν θα αναφερθούμε στις λεπτομέρειες του έργου που μπορεί κάποιος να τις αναζητήσει αν περιηγηθεί στις δικτυακές ιστοσελίδες ντόπιων συλλογικοτήτων που έχουν αντιταχθεί στο έργο. Θα απαριθμήσουμε περιληπτικά τις καταστροφές που θα προκαλέσει το έργο στο βουνό και στους ανθρώπους. Καταστροφή της χλωρίδας και της πανίδας του βουνού από: α) τα εκατοντάδες χιλιόμετρα δρόμων που θα ανοιχθούν με την αποψίλωση δέντρων και θάμνων, τη δασική καταστροφή αλλά και την όχληση των ζώων και των φυτών από την χρήση τους β) τους τόνους τσιμέντων που θα ρίξουν οι εργολάβοι κατά μήκος των δρόμων αλλά και στις βάσεις των ανεμογεννητριών, γ) την τεράστια έκταση που θα πιάσει το αιολικό πάρκο και τα προβλήματα που θα δημιουργήσει με τις δονήσεις σε αέρα κι έδαφος, και την ηχορύπανση σε ζώα και πουλιά δ) την μόλυνση των νερών του βουνού, ε) την μόλυνση του βουνού από τόνους παλιοσίδερων σκουπιδιών από την καταστροφή των γεννητριών σε βάθους χρόνου κ.α. Καταστροφή των τοπικών κοινοτήτων των ανθρώπων από: α) την ίδια την υποβάθμιση του βουνού β) την περίφραξη και τη δέσμευση εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων από τις εταιρείες και το κράτος, που εκτός από την καταστροφή ζώων και δάσους θα διώξουν και τους ανθρώπους γ) την καταστροφή στην πράξη της ορθολογικής κτηνοτροφικής, μελισσοκομικής, τροφοσυλλεκτικής χρήσης του βουνού, πρακτικές που συνδέονται εδώ και χιλιάδες χρόνια με τις τοπικές κοινωνίες δ) την ολική αποκοπή των τοπικών κοινοτήτων από τη δυνατότητα ορθολογικής χρήσης του βουνού προς όφελος τους και πάντα σε αμοιβαία συνύπαρξη με τη φύση. ε) με ανυπολόγιστες συνέπειες φυσικά σε βάθος χρόνου για τα παιδιά, και τα παιδιά των παιδιών μας, και τις ζωές τους λόγω της καταστροφής του βουνού. Για τις θέσεις εργασίας που υπόσχονται οι άγιοι της οικονομίας και της πολιτικής της Ανάπτυξης. Οι μεγάλες εταιρείες κυβερνητικοί και τοπικοί παράγοντες, υπόσχονται κάποιες δεκάδες θέσεις εργασίας από τη κατασκευή του γιγάντιου βιομηχανικού πάρκου των ανεμογεννητριών στο Βέρμιο. Εμείς λέμε πως αν οι τοπικές κοινότητες προσδοκούν μία σχέση ισορροπίας, συμπληρωματικότητας και συμβίωσης με το βουνό του Βερμίου θα έπρεπε να αναζητήσουν μέσα στο υπάρχον ανθρώπινο δυναμικό τους, εκείνους τους επιστήμονες κι εργαζόμενες/ους που μπορούν να εργαστούν στο βουνό ως δασοφύλακες, περιβαλλοντολόγοι, παρατηρητές κι ερευνητές της χλωρίδας και της πανίδας του, προσφέροντας κυριολεκτικά τα μάτια, το μυαλό και τα χέρια τους για την κοινή χρήση του βουνού, την κάλυψη των τοπικών αναγκών στην ενέργεια, την κτηνοτροφία, τη μελισσοκομία, την ήπια περιήγηση και τον πολιτισμό. Αυτές οι θέσεις εργασίας βοηθούν και δεν καταστρέφουν το βουνό μας. Αντίθετα η υπόσχεση μίας θέσης εργασίας σε ένα έργο που κάποιοι θα βγάζουν ζεστά εκατομμύρια ευρώ από την καταστροφική εκμετάλλευση ανθρώπων και φύσης είναι μία αντικοινωνική και αντιοικολογική πρόταση, με την οποία καμία και κανένας συνειδητοποιημένη/ος πολίτης δεν πρέπει να συμφωνήσει όσο δύσκολοι κι αν είναι οι καιροί μας. Άλλο η κοινή χρήση της αιολικής ενέργειας κι άλλο η κερδοσκοπική καταστροφική εκμετάλλευση της. Ως εργαζόμενες/οι που παλεύουν για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ελευθερίας και ισότητας, πιστεύουμε πως αυτή δεν συμβαδίζει με την διατήρηση ενός μοντέλου παραγωγής ενέργειας, που συνδέεται με το κέρδος και τη διατήρηση της κυριαρχίας, που αποκόβει τους ανθρώπους από την ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση τους σε αυτή, και φυσικά καταστρέφει τη φύση. Είναι αυτονόητο πως πρέπει σε βάθος χρόνου να δουλέψουμε για την αντικατάσταση του άνθρακα και της πυρηνικής ενέργειας και την απελευθέρωση της ενέργειας από τα δόντια των κυρίαρχων. Θεωρούμε πως ο ήλιος, ο άνεμος, το νερό και η γη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για αυτό δεν έχουμε πρόβλημα με μικρού μεγέθους εγκαταστάσεις παραγωγής εναλλακτικής ενέργειας, που δεν θα καταστρέφουν τη φύση και θα τροφοδοτούν τις κοινότητες μας, (σχολεία, νοσοκομεία, λαϊκά νοικοκυριά, παραγωγικές μονάδες κλπ) με δωρεάν καθαρή ενέργεια, που θα ελέγχεται από τις ίδιες τις κοινότητες, με σκοπό την αυτάρκεια, την ανεξαρτησία και την αυτονομία μας από την απληστία των πολιτικών και των οικονομικών αφεντικών. Δεν είμαστε ενάντια συνολικά στην τεχνολογία αλλά στεκόμαστε απέναντι σε κάθε τεχνολογική μορφή, που σκοπεύει στην υποταγή και την εκμετάλλευση των ανθρώπων και της φύσης, για τα συμφέροντα των καπιταλιστών και των κρατών. Οι εργαζόμενες/οι οφείλουμε σε αυτή την κατεύθυνση να συνταχθούμε μέσα από τις ενώσεις αλλά και τις συλλογικές μας οργανώσεις στον αγώνα για την προστασία του Βερμίου από το κράτος και τις επιχειρήσεις. Το βουνό μας ήταν εκεί πριν από εμάς και θέλουμε να το παραδώσουμε στις επόμενες γενιές όπως το βρήκαμε. Θεωρούμε πως πρέπει να ανοίξει ένας διάλογος στην τοπική κοινωνία για την ορθολογική κοινή χρήση (κι όχι εκμετάλλευση) του βουνού, στην κατεύθυνση της συμπληρωματικής ισόρροπης συμβίωσης ανθρώπων και φύσης. Μαζί με άλλες κινήσεις πολιτών θα προσπαθήσουμε να οργανώσουμε συλλογικά κι “από τα κάτω” τον αγώνα. Ενάντια στο αιολικό πάρκο στο Βέρμιο. Για την απελευθέρωση γης και ενέργειας από τα δεσμά των αφεντικών. Για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης μεταξύ ανθρώπινης και μη – ανθρώπινης φύσης.
Εργατική διαδήλωση πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 13/7, στα Χαυτεία & απεργιακή συγκέντρωση, την Κυριακή 16/7 στην Ερμού, ύστερα από κάλεσμα που είχε απευθύνει το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και στα «απελευθερωμένα» ωράρια. Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας – ανέφερε το κάλεσμα – είναι κομμάτι της επίθεσης των αφεντικών ενάντια στο σύνολο των εργαζόμενων. Ο αγώνας για την προάσπισή της είναι μια από τις μάχες της τάξης μας. Οι αγώνες μας, οι αγώνες από τα κάτω των εργαζόμενων έχουν ιστορία, έχουν αποτελέσματα, έχουν προοπτική. Δείτε στο ακόλουθο λίνκ, φωτογραφίες από την εργατική διαδήλωση της Πέμπτης 13 Ιούλη για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας. Διαβάστε επίσης σχετικά ΕΔΩ & ΕΔΩ.
Στην Θεσσαλονίκη στο δικό του κείμενο – κάλεσμα για την απεργιακή συγκέντρωση για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης Αργίας, ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΑ ΩΡΑΡΙΑ ανέφερε ανάμεσα στα άλλα: Συνεχίζουμε τον δίκαιο και επίμονο αγώνα μας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Εδώ και 4 χρόνια τα αφεντικά του εμπορίου προσπαθούν να καταργήσουν ολοκληρωτικά την αργία με τελικό στόχο να δουλεύουμε 52 Κυριακές το χρόνο. Από το νόμο του 2013 με τις «7 Κυριακές», από την «πιλοτική» εφαρμογή του μέτρου των «52 Κυριακών» το καλοκαίρι του 2014, από την «8η Κυριακή» στα τέλη του 2014, από το 3ο μνημόνιο του 2015 και το περιθώριο που άφηνε για «περισσότερες Κυριακές» και από τις «2 επιπλέον υπό όρους Κυριακές» στα τέλη του 2016, φτάνουμε στον Μάη του 2017 και στις «32 Κυριακές» βάσει και της συμφωνίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους “θεσμούς”. Η όλη αυτή εξέλιξη σηματοδοτήθηκε από ισχυρές πιέσεις κυβερνώντων, κεφαλαιοκρατών και των διάφορων μηχανισμών τους, όπως τα καθεστωτικά ΜΜΕ, προς εμάς τους εργαζόμενους για να αποδεχτούμε την ολοκληρωτική κυριαρχία της αγοράς στις ζωές μας. Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας αποτελεί ένα μέτρο που έρχεται να επιδεινώσει την όλη δυσχερή κατάσταση που ως εργαζόμενοι βιώνουμε, με την υπερεντατικοποίηση, αλλά και τους πετσοκομμένους μισθούς ή και την μη καταβολή των δεδουλευμένων, τις απολύσεις και τα τόσα άλλα κρούσματα εργοδοτικής τρομοκρατίας. Και βέβαια, η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας αποτελεί ένα μέτρο που πολύ σύντομα, όπως φαίνεται, θα γενικευθεί και σε πολλούς άλλους εργασιακούς κλάδους. Κι αν μέχρι σήμερα τελικά δεν έχει καταργηθεί πλήρως η κυριακάτικη αργία αυτό οφείλεται πρώτιστα στις συλλογικές εργατικές αντιδράσεις.
Αν η Κυριακή δεν είναι αργία, δεν είναι Κυριακή. Με αυτό τον τρόπο ξεκινούσε το κάλεσμα απεργία την Κυριακή 16 Ιουλίου, από την ΕΣΕ-Ρεθύμνου. Ακολουθεί το κάλεσμα. Η κατοχύρωση της Κυριακάτικης Αργίας, μαζί με τη θέσπιση της 8ωρης εργασίας, θεωρούνται ιστορικά οι σημαντικότερες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος παγκοσμίως. Μέρα ξεκούρασης, κοινωνικών σχέσεων και ελεύθερης δραστηριότητας. Γιορτή και σχόλη. Αυτό είναι η Κυριακή. Εδώ και πολλά χρόνια τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά μόνο την τελευταία Κυριακή του χρόνου! Ένα από τα προαπαιτούμενα μέτρα του 4ου Μνημονίου αποτέλεσε το θεσμικά πλέον κατοχυρωμένο «προαιρετικό» άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων 32 Κυριακές το χρόνο (ν. 4472/2017) σε «τουριστικές» περιοχές, αντικαθιστώντας τις 8 Κυριακές του ν. 4177/2013.Γιατί μας λένε να δουλεύουμε τις Κυριακές; Η αιτιολογική έκθεση που συνόδεψε την κατάθεση του σχετικού πολυνομοσχεδίου προς ψήφιση στη Βουλή απαντά στο ερώτημα ως εξής: «Η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές, συμβάλλει στην αποδοτικότερη αξιοποίηση των επενδύσεων τους, στη βελτίωση του εύρους επιλογών των καταναλωτών, καθώς και στη μεγέθυνση της τουριστικής δαπάνης, ενώ η εφαρμογή των ρυθμίσεων αναμένεται να επιφέρει θετικές επιδράσεις στις τιμές των αγαθών και υπηρεσιών, αλλά και στην απασχόληση.» Απαντάμε: Ψέματα! Οι θέσεις εργασίας δεν αυξήθηκαν με την πρώτη διεύρυνση των εργάσιμων Κυριακών σε 8 ετησίως. Το αντίθετο. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι δουλεύουν περισσότερο και με χαμηλότερο (και συνήθως καθυστερημένο) μισθό. Να θυμίσουμε ότι η παλαιότερη εργατική νομοθεσία όριζε για την εργασία σε αργίες διπλό μεροκάματο! Οι μόνοι που επωφελούνται από αυτό το αντιεργατικό μέτρο είναι οι μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων. Από τους καταναλωτές δεν λείπει χρόνος για ψώνια. Με τόσες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, με τόσο αυξημένη φορολογία, με τόση ανεργία, αυτό που λείπει είναι τα χρήματα για να ψωνίσει κανείς. Οι επενδύσεις των ιδιοκτητών δεν αυξάνονται με την κυριακάτικη εργασία. Παράλληλα οι έμπειροι εμποροϋπάλληλοι βεβαιώνουν ότι δεν αυξάνεται ο τζίρος των μαγαζιών: απλά μειώνεται η δουλειά του Σαββάτου. Εγώ δεν είμαι εμποροϋπάλληλος, δεν με αφορά το θέμα. Κάνεις λάθος! Και θα το βρεις μπροστά σου. Πάρα πολλοί κλάδοι συνδέονται με το εμπόριο, οπότε σύντομα θα προκληθεί ντόμινο και σε κλάδους που έχουν κατοχυρωμένο πενθήμερο εργασίας. Ήδη οι νέοι εργαζόμενοι εκπαιδεύονται να δουλεύουν χωρίς δικαιώματα. Ιδιαίτερα βάλλονται οι γυναίκες εργαζόμενες (που αποτελούν μεγάλο ποσοστό εμποροϋπαλλήλων), κυρίως αναφορικά με τη μητρότητα. Όλα στην κοινωνία είναι αλυσίδα. Αν στα δύσκολα δεν μένεις άνθρωπος, γίνεσαι κανίβαλος. Και τι να κάνουμε; Τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, η απουσία δυναμικού και ουσιαστικού συνδικαλισμού, η φτώχεια και η ηττοπάθεια, έχουν υποτάξει την πλειοψηφία των εργαζόμενων στις αδηφάγες ορέξεις των αφεντικών. Το ξέρουμε όμως καλά ότι αν δεν αντιδράσουμε, αν δεν αντισταθούμε, αν δεν οργανωθούμε, τίποτα δεν αλλάζει. Τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Τα δικαιώματα μας κερδήθηκαν με αγώνες. Καλούμαστε να τους συνεχίσουμε. Να σπάσουμε τη σιωπή και το φόβο και να απαντήσουμε συλλογικά. Δεν ψωνίζουμε τις Κυριακές! Σκέψου σαν εργάτης και όχι σαν πελάτης!
Δράσεις για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας πραγματοποιήθηκαν στα Ιωάννινα, ύστερα από κάλεσμα της τοπικής της Ελευθεριακής Συνδικαλιστικής Ένωσης. Συγκεκριμένα έγινε μικροφωνική παρέμβαση στις 13/07 και απεργιακή συγκέντρωση στις 16/07. Μπορείτε σχετικά να δείτε στον πιο πάνω σύνδεσμο, ή εναλλακτικά ΕΔΩ.
Η ΕΣΕ Αθήνας συμμετείχε στην πορεία ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας, την Πέμπτη 13/07/2017. Φωτογραφίες από την συμμετοχή της ΕΣΕ Αθήνας στην πορεία ΕΝΑΝΤΙΑ στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας, την Πέμπτη 13/07/2017, μπορείτε να τις βρείτε: ΕΔΩ.
Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά – Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά! Αυτό ανέφερε στο κάλεσμα της για τις 13& 16/7,η Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων – Θησείου – Κουκακίου. Το κάλεσμα ανέφερε μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα: Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας είναι ένας αγώνας μακροχρόνιος και δυναμικός. Ένας αγώνας όλων των εργαζομένων. Τον καιρό των μνημονίων και της ολοένα εντεινόμενης εκμετάλλευσης και καταπίεσης καθίσταται πιο επιτακτική η ανάγκη να δυναμώσουμε τους ταξικούς αγώνες μας.
Ούτε για ψώνια, ούτε για δουλειά, στις 16 Ιούλη τα μαγαζιά κλειστά! Ανέφερε η συλλογικότητα ΟΡΘΟΣΤΑΣΙΑ-εργαζόμενοι-ες στον κλάδο του εμπορίου στο κάλεσμα της για την Πέμπτη 13 και την Κυριακή 16 Ιούλη. Κανένας για ψώνια/κανένας για δουλειά! Τα εργατικά συμφέροντα βάζουμε μπροστά! Δεν τους χαρίζουμε καμία Κυριακή ανέφερε το κάλεσμα της συλλογικότητας.
Κάλεσμα σε απεργιακή συγκέντρωση Ερμού, είχε απευθύνει και η Αναρχική Ομοσπονδία. Το κάλεσμα ανέφερε μεταξύ άλλων: Η ανάγκη να υπερασπιστούμε την Κυριακάτικη αργία είναι ένα πολύ σημαντικό διακύβευμα της εποχής μας. Οι αγώνες που δίνουν πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις έχουν επιτύχει να φρενάρουν τα καπιταλιστικά σχέδια. Το κράτος παζαρεύει τον «αριθμό» και τα «μέρη στη χώρα» που το δικαίωμα θα καταργηθεί με την προσφιλή τακτική του να σαλαμοποιεί το πρόβλημα όταν βρίσκει αντιστάσεις. Κανείς δεν έχει αυταπάτες ότι στο τέλος είτε το δικαίωμα της κοινής αργίας για όλους θα κερδηθεί «καθολικά» -όπως και τόσα άλλα από αυτά που έχουμε χάσει- ή θα περάσουμε σε μια Θατσερική ζούγκλα. Οι αγώνες που δίνουν πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις πρέπει να στηριχθούν από όλους και όλες. Μέσα σε εργασιακούς χώρους, έξω από αυτούς αλλά και σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής. Το αδιαπραγμάτευτο της κοινής αργίας και η συνείδηση των συνεπειών της κατάργησής της πρέπει μας οδηγήσουν στο να αγωνιστούμε για αυτή μέσα στους χώρους εργασίας μας, στα σωματεία μας, στο δρόμο. Ενημέρωση από κινητοποιήσεις ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας σε Αθήνας & Θεσσαλονίκη | Αναρχική Ομοσπονδία
Η αντίστροφη Μέτρηση (Συνέλευση στα πέριξ της Πατησίων) στο δικό της κάλεσμα για την υπεράσπιση της Κυριακής ανέφερε και τα εξής: Ούτε για ψώνια, ούτε για δουλειά Κυριακές και νύχτες τα μαγαζιά κλειστά Ενάντια στη ματαιότητα, την παραίτηση και τη λεηλασία των ζωών μας. Ενάντια στις “αναγκαίες θυσίες” και τις εξαιρέσεις που έγιναν κανόνες οι Κυριακές, κάθε μας μέρα και οι ζωές μας δεν ανήκουν ούτε στο κράτος ούτε στα αφεντικά. Εμείς θα τις ορίσουμε, προτάσσοντας τις καθημερινές αρνήσεις και τις αντιστάσεις μας, τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας. Να συνειδητοποιήσουμε τη συλλογική μας δύναμη. Απέναντι στην εκμετάλλευση, η ταξική και κοινωνική αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Η μάχη της αφίσας….. Αυτές τις μέρες που οι συνδικαλιστικές οργανώσεις από το χώρο του Εμπορίου δίνουν τη μάχη της απεργίας της Κυριακής 16 Ιούλη (για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας), εμφανίστηκαν στο κέντρο της Αθήνας αφίσες που προπαγανδίζουν αυτό τον αγώνα. Αφίσες τόσο από το «Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας», όσο και από το Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας (ΠΑΜΕ). Αφίσες του «Συντονιστικού Δράσης» κολλήθηκαν και σε πολλές γειτονιές της Αθήνας. Οι αφίσες αυτές (και οι μεν και οι δε) είναι σταγόνα στον ωκεανό της αναγκαιότητας για πληροφόρηση και για μαχητική παρέμβαση γύρω από ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Όμως το ΠΑΜΕ θεώρησε καλό σε διάφορα σημεία του κέντρου (πχ Ακαδημίας, Ερμού) να σκεπάσει με την αφίσα του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων τις αφίσες του «Συντονιστικού Δράσης». Είναι η γνωστή λογική, η ξηρασία είναι προτιμότερη από το να υπάρχει έστω και μια πηγή…αν αυτή την πηγή δεν την ελέγχουμε εμείς. Κρίμα …συνάδελφοι του ΠΑΜΕ!
Στην Θεσσαλονίκη, την Πέμπτη 13/7 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση-μικροφωνική για 1 ώρα στη συμβολή των οδών Ναυαρίνου με Τσιμισκή όπου μοιράστηκαν κείμενα από τον «Συντονισμό δράσης ενάντια στην Κυριακάτικη εργασία και στα «απελευθερωμένα ωράρια» και από την ταξική πρωτοβουλία εμποροϋπαλλήλων. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μοίρασμα στους εργαζόμενους των καταστημάτων του κέντρου (Τσιμισκή) όπου θα τους αναγκάσουν να δουλέψουν και αυτή τη Κυριακή.
Κάλεσμα στην 24ωρη κλαδική πανελλαδική απεργία σε επισιτισμό και τουρισμό, του Σωματείου Βάσης Σερβιτόρων Μαγείρων Ιωαννίνων (ΣΒΣΜΙ). Η ανακοίνωση του ΣΒΣΜΙ αναφέρει ανάμεσα στα άλλα: Δουλεύουμε σ’ έναν από τους πιο κερδοφόρους τομείς των υπηρεσιών στα Γιάννενα, κι είμαστε από τους πιο κακοπληρωμένους εργαζόμενους στην πόλη. Ο τουριστικός παράδεισος χτίζεται από την ολοένα και περισσότερη υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης. Ενάντια στην υποτίμηση των ζωών και της εργασίας μας, ενημερωνόμαστε και διεκδικούμε έμπρακτα τα καταπατημένα, νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματα μας (την καταβολή των δώρων, των επιδομάτων, των υπερωριών, τις προσαυξήσεις νυχτερινών, Κυριακών και αργιών, την πλήρη ασφάλιση που να αντιστοιχεί στις ώρες, τις μέρες και την ειδικότητά μας). Δημιουργούμε σχέσεις συναδελφικές, αλληλέγγυες, συλλογικοποιούμε αγώνες και αντιστάσεις τόσο στους χώρους δουλειάς, όσο και στο δρόμο. Καλούμε όλες και όλους τους εργαζόμενους στον επισιτισμό να συμμετάσχουν στην 24ωρη κλαδική πανελλαδική απεργία στις 20 Ιουλίου και στην απεργιακή συγκέντρωση- πορεία στις 19.00 στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων. Καλούμε όλες τις πελάτισσες και τους πελάτες να σεβαστούν την απεργία και να μην στηρίξουν κανένα μαγαζί που θα είναι ανοιχτό εκείνη την ημέρα.
Μακρύς ήταν ο κατάλογος των εργοδοτικών εγκλημάτων και την προηγούμενη εβδομάδα. Ένας 23χρονος που εργαζόταν ως διανομέας («ντελιβεράς») σε κατάστημα καφέ έχασε χτες τη ζωή του την Δευτέρα 10 Ιούλη στην περιοχή του Γαλατσίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, η νέα αυτή εργοδοτική δολοφονία – από την πίεση στην δουλειά και την έλλειψη μέτρων προσωπικής ασφαλείας – σημειώθηκε το απόγευμα της Δευτέρας στην οδό Αγίας Ειρήνης, στο Γαλάτσι, όταν ένα αυτοκίνητο προσπάθησε να εισέλθει σε πάρκινγκ διασχίζοντας το αντίθετο ρεύμα, τη στιγμή που ο εργαζόμενος περνούσε με το μηχανάκι από το σημείο. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή, με αποτέλεσμα ο νεαρός διανομέας να χάσει τη ζωή του.
Δύο εργαζόμενοι τραυματίστηκαν την Τρίτη στα ΕΛΠΕ και διακομίστηκαν στο «Τζάνειο» Νοσοκομείο. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο τραυματισμός τους οφείλεται σε διαρροή προϊόντος. Μετά την παροχή ιατρικής φροντίδας ο ένας τραυματίας που είχε εγκαύματα στο πρόσωπο αποχώρησε από το νοσοκομείο, ενώ ο δεύτερος παρέμεινε για προληπτικούς λόγους.
Σε ένα ακόμα παρά λίγο εργοδοτικό έγκλημα που σημειώθηκε την Πέμπτη 13 Ιούλη στα Οινόφυτα, είχε σαν αποτέλεσμα δύο εργαζόμενοι του εργοστασίου πλαστικών «EL PLAST», να νοσηλεύονται σε σοβαρή κατάσταση στο Θριάσιο νοσοκομείο ύστερα από σοβαρά εγκαύματα που υπέστησαν κατά την διάρκεια πυρκαγιάς στο εργοστάσιο. Ο ένας από τους δύο έχει καθολικά εγκαύματα τρίτου βαθμού σε έκταση άνω του 90% του σώματός του, και είναι διασωληνωμένος. Ο δεύτερος φέρει εγκαύματα στο 27% και νοσηλεύεται στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας.
Παρέμβαση στο Δημαρχείο του Δήμου Λαγκαδά για τη δολοφονία του 45χρονου εργάτη στον ΧΥΤΑ Μαυροράχης, πραγματοποίησε την Τετάρτη 12/7 η Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης. Στην σχετική ενημέρωση από την δράση αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής: Την Τετάρτη 12/7/2017 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μπογιές και τρικάκια στο Δημαρχείο του Δήμου Λαγκαδά, στον οποίο εντάσσεται η Μαυροράχη και συνεπώς ο ΧΥΤΑ στον οποίο τραυματίστηκε ο 45χρονος εργαζόμενος, προσπαθώντας να καταδείξουμε την ευθεία και άμεση ευθύνη που έχει ο Δήμος σε αυτήν την εργοδοτική δολοφονία. Ο κάθε Δήμος και το κάθε αφεντικό μας αντιμετωπίζουν ως αναλώσιμους, βάζοντας μας να δουλεύουμε χωρίς κανένα μέτρο προστασίας και κόβοντας με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο το κόστος προς όφελός τους. Όσο δεν οργανωνόμαστε και δεν απαντάμε, θα μετράμε νεκρούς της τάξης μας.
Παρέμβαση την Πέμπτη 13/7 με μπογιές και τρυκάκια στο κατάστημα «Discount Markt» στη Ξηροκρήνη (ιδιοκτησίας των Αφων Καρυπίδη) πραγματοποίησε η Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας να καταδείξει την ευθεία και άμεση ευθύνη που έχουν τα αφεντικά της αλυσίδας για την αυτοκτονία της 42χρονη εργάτριας στα Γιαννιτσά. Την Τρίτη 11/7,η 42χρονη εργαζόμενη σε κατάστημα της αλυσίδας σούπερ μάρκετ “Καρυπίδης”, στα Γιαννιτσά, έβαλε τέλος στη ζωή της. Η ίδια παρέμενε απλήρωτη για 15 ολόκληρους μήνες. Η μακρόχρονη απλήρωτη εργασία και η επακόλουθη ανέχεια την οδήγησαν στην αυτοκτονία. Δε θα συνηθίσουμε το θάνατο, θα αγωνιστούμε για τη ζωή, ανέφερε η Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης και προσέθετε: Να αγωνιστούμε για την ζωή και την πανανθρώπινη χειραφέτηση μέσα από αυτοοργανωμένα κοινωνικά και ταξικά σχήματα.
Σε κείμενο της η Αναρχική Συλλογικότητα Καλλιθέας Μοσχάτου (ΑΣΥΚΑΜΟ) για την εργασιακή τρομοκρατία, που μοιράστηκε το Σάββατο 15 Ιούλη στις γειτονιές της Καλλιθέας παρατίθεται ανάμεσα στα άλλα και τα πιο κάτω: Ο θάνατος της 62χρονης Ντανιέλας Πρελορέντζου, τη νύχτα της Παρασκευής 30/6, δεν είναι άλλο ένα τυχαίο και μεμονωμένο περιστατικό, αντίθετα το αντιλαμβανόμαστε ως ακόμη μια δολοφονία, με ηθικό αυτουργό τη δήμαρχο Ζωγράφου, και τις ευρύτερες εξοντωτικές πολιτικές που επιβάλλονται από κάθε λογής εξουσιαστικούς θεσμούς. Η δημόσια εικόνα του δήμου και της δημάρχου και η εξομάλυνση της »κρίσης» μετά την απεργία, έχουν όπως φαίνεται μεγαλύτερη σημασία για τις δημοτικές αρχές από τα όρια και τις αντοχές που μπορεί να διαθέσει ο εκάστοτε εργαζόμενος. Στις 12 Ιουλίου 42χρονη γυναίκα στα Γιαννιτσά δίνει τέλος στη ζωή της, όντας απλήρωτη για 15 μήνες, τόσο η ίδια όσο και οι υπόλοιποι 1.400 εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις Καρυπίδη. Παρά τις 170 μηνύσεις που έχουν κατατεθεί εις βάρος του τα τελευταία χρόνια, ο εν λόγω επιχειρηματίας παρόλο που κήρυξε »πτώχευση» τον Απρίλιο του 2016, συνέχισε απτόητος τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες όπως π.χ. την αγορά του μεγαλύτερου μέρους των μετοχών της ΠΑΕ Άρης, στην οποία εκτελεί και χρέη προέδρου. Τέτοιες βαρβαρότητες έχουν βρει πλέον το σύμμαχο τους και στο νομικό πλαίσιο, όπως αποδεικνύει και η πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την οποία η μη καταβολή δεδουλευμένων για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν αποτελεί βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας. Είναι προφανές ότι τα αυτονόητα δικαιώματα και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων δεν υφίστανται πλέον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η σταδιακή κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, που σύμφωνα με τα μιντιακά και μνημονιακά αφηγήματα, θα τονώσει την οικονομία και θα επιφέρει την πολυπόθητη ανάπτυξη. Οι 8 Κυριακές που επιτρεπόταν στα καταστήματα να μένουν ανοιχτά, μετατρέπονται από τις 16 Ιουλίου σε 32, χωρίς πλέον να μένει περιθώριο αμφιβολίας για τον ταξικό πόλεμο που εξαπολύεται μεθοδευμένα. Επειδή η μνήμη αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικού αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση, δεν ξεχνάμε ούτε συγχωρούμε καμία »λευκή νύχτα», καμία εξευτελιστική σύμβαση εργασίας, κανέναν εργοδοτικό τραμπουκισμό. Γι’ αυτό το λόγο αυτοοργανωνόμαστε και δρούμε συλλογικά με όπλο μας την αλληλεγγύη απέναντι σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και σε κάθε αφεντικό που θεωρεί ότι μπορεί να καταστρατηγεί τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια μας, σε κάθε αφεντικό που θεωρεί δεδομένο και αναλώσιμο τον εργαζόμενο.
Δεν είναι ατυχήματα, μην έχετε αυταπάτες, κράτος και αφεντικά δολοφονούν εργάτες.Αυτό αναφέρει ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας αναρχικών-αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού με την οποία καλεί σε διαδήλωση την Τετάρτη 19 Ιούλη για την δολοφονία της 62χρονης εργάτριας στην καθαριότητα του δήμου Ζωγράφου, Ντανιέλας Πρελορέντζου