Σφαίρα στο μυαλό της ….εξουσίας
«Διακυβεύονται οι ζωές μας, και δε θ’ απαρνηθούμε κανένα όπλο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως δικό μας
Εργάτες, τεχνίτες, μικροέμποροι, αλλά και μαθητές ,γιατροί, δάσκαλοι, διανοούμενοι, άνδρες και γυναίκες, έπιασαν κάποια στιγμή της ζωής τους ένα όπλο ή μια βόμβα…
Τι ήταν αυτό που τους ώθησε , να αποτολμήσουν έναν αγώνα χωρίς να γνωρίζουν την προοπτική επιτυχίας (σύμφωνα τουλάχιστον με την οπτική ενός “λογικού” ανθρώπου), ενάντια σε έναν εχθρό που ακόμα και αριθμητικά υπερτερούσε ?
Τι ήταν αυτό που τους παρακίνησε να έρθουν σε ρήξη με τις ζωές τους, με την υπάρχουσα κοινωνική – πολιτική κατάσταση, με οτιδήποτε θεωρούταν “κανονικό” προκειμένου να θέσουν σε διαρκή κίνδυνο τις ζωές τους απαλλοτριώνοντας όπλα, τοποθετώντας βόμβες, πυροβολώντας ανθρώπους?
Τι τους ώθησε να φύγουν από τα σπίτια τους, τις ζωές τους, το οικείο περιβάλλον τους, προκειμένου να περνούν άυπνες νύχτες μέσα σε ένα όρυγμα, μέσα στα δάση, μέσα σε υπόγεια, και γενικά σε οποιαδήποτε χώρο, αντέχοντας την πείνα ,κρύο, ζέστη , κακουχίες σε κάποιο αντάρτικο καταυλισμό, ή να διαφεύγουν σαν στριμωγμένο αγρίμι από τη μια παράνομη κρυψώνα στην άλλη?
Κάθε ένας από αυτούς τους ανθρώπους ήταν βαθιά πεισμένος ότι αυτό που έπραττε ήταν δίκαιο και αναγκαίο, ότι η μόνη αξιοπρεπής ανθρώπινη δυνατότητα ήταν να αγωνιστεί για την Ελευθερία.
Αυτοί οι άνθρωποι πίστεψαν ότι ο ένοπλος αγώνας, ή με άλλα λόγια η ένοπλη προπαγάνδα, είναι ένα πολύ δυνατό μέσο πάλης.
Αυτοί οι άνθρωποι θεώρησαν ότι ο ένοπλος αγώνας είναι αναπόσπαστο μέρος της πάλης για την κοινωνική επανάσταση ότι είναι αναπόσπαστο μέρος ενός επαναστατικού κινήματος, που στοχεύει στην ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους και γιατί τελικά ποτέ δεν υπήρξε ποτέ νικηφόρα επανάσταση που να μην είναι ένοπλη.
Οι αποφάσεις ήταν δικές τους, ο δρόμος ήταν δικός τους. Και ήταν ένας δύσκολος δρόμος…»
…..Ρίχνοντας …..μια Σφαίρα στο μυαλό της εξουσίας
Με νέα ώρα μετάδοσης , κάθε Τετάρτη στις 19:00
Από τον α/α διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό Ραδιοφράγματα