Πληροφορίες για την δράση εδώ
Ακολουθεί επαναδημοσιευση κειμένου (ελληνικά ,αγγλικά)του 2016 με τις ανάλογες προσθήκες διότι οι συνθήκες δεν άλλαξαν, όμως εμείς θα είμαστε εδώ να δίνουμε φωνή στους/ις φυλακισμένους/ες συντρόφους/ισσες.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ/ΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ, 23-30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.
Χρόνια τώρα λαμβάνονται κλήσεις από τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες καταστολής για τη διεξαγωγή έρευνας με μόνο κριτήριο την πολιτική ιδιότητά των υπόπτων . Η ιδιότητα αυτή είναι του αναρχικού κυρίως αυτού που μετατρέπει τις ιδέες του σε πράξεις , αυτού που οπλίζει τις επιθυμίες του και κάνει με όποιον τρόπο μπορεί την επίθεση του στην εξουσία. Η κάθε λοιπόν έρευνα αναφέρεται στις πιθανές διώξεις συντροφισσών /ων σύμφωνα με τους νόμους της «δημοκρατίας» τους. Η αστυνομική δίωξη που ξεκινά από κείμενα μέχρι και όποια άλλη δράση, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο στους κύκλους της αναρχίας. Αντίθετα, υπάρχει παρελθόν αντίστοιχων διώξεων σε χώρες όπως η Ιταλία, η Χιλή κ.α. που είναι έντονη η παρουσία συντροφισσών /ων που προωθούν την άμεση δράση και τις παρεμβατικές ενέργειες.
Η κοινή επιδίωξη της σύγχρονης διεθνούς αστυνομίας είναι η αποτροπή της αναρχικής προπαγάνδας, της πράξης και της διάχυσης των ιδεών μας. Για αυτό δεν διστάζουν σε αυτές τις περιπτώσεις να καταργούν την εξευγενισμένη βιτρίνα της «δημοκρατίας» που δήθεν επιτρέπει την «ελεύθερη διακίνηση λόγου και ιδεών». Έτσι αποσύρονται και οι οποιεσδήποτε ψευδαισθήσεις που μπορεί να διατηρούν κάποιοι.
Τα πράγματα είναι πλέον ξεκάθαρα : «Η αναρχική δράση ή ο λόγος, ή θα είναι παράνομα ή δεν θα είναι τίποτα!» Αυτή τη στιγμή, η νέα μορφή καταστολής εφαρμόζεται σε αρκετούς αιχμαλώτους μας που βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας με κατηγορίες βασισμένες αφ’ ενός στην πολιτική θέση τους, αφ’ ετέρου έχοντας αναλάβει την πολιτική ευθύνη των πράξεων τους και των οργανώσεων τους. Στο μέλλον είναι βέβαιο ότι αυτή η στρατηγική της προληπτικής καταστολής, των διώξεων με το μέγιστο των ποινών, των fast track δικαστηρίων αλλά και της προσπάθειας απομόνωσης και φίμωσης, θα εφαρμοστεί παντού ,θα προσπαθήσουν τουλάχιστον ,εκτός των αιχμαλώτων μας, και σε αναρχικά στέκια και σε αυτοργανωμένα εγχειρήματα που υπερασπίζονται και διαδίδουν τις αναρχικές αξίες.
Εκτός απο τις βαριές, εξοντωτικές ποινές των πολιτικών κρατουμένων, και την αδιάκοπη καταστολή και περιστολή των ελευθεριών των αγωνιστών εκτός των τειχών, οι πιο πρόσφατες προσθήκες στον κατάλογο των εκδικητικών ενεργειών του κράτους είναι η βίαιη απόσπαση γενετικού υλικού και κατα συνέπεια οι κατασκευασμένες «αποδείξεις» ενοχής, οι ανευ στοιχείων προφυλακίσεις ανθρώπων με ανυπόστατα κατηγορητήρια, η πονικοποίηση φιλικών, συντροφικών και συγγενικών σχέσεων που ανήκουν στον κύκλο των κρατουμένων, οι αρνήσεις αδειών που κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες μέσα απο τις φυλακές, οι εκδικητικές μεταγωγές και απομονώσεις, όλα αυτά για «παραδειγματισμό» όσων εξεγείρονται ενάντια στις επιβαλλόμενες φυλακές, μέ ή χωρίς κάγκελα.
Παράλληλα αυτά τα τελευταία δικαστήρια αποτελούν μια πρόβα τζενεράλε του νέου δόγματος που θέλει να εφαρμόσει το κράτος. Ο νέος τρόπος καταστολής είναι ουσιαστικά μια αναβάθμιση των προηγουμένων δογμάτων, που εγκαθιδρύει την προληπτική καταστολή του ανατρεπτικού λόγου από την μεριά των αιχμαλώτων μας. Η συγγραφή και διανομή πρακτικών εγχειριδίων δράσης ή κειμένων που προωθούν το αναρχικό αντάρτικο πόλης , θα αντιμετωπίζονται ως «τρομοκρατικές πράξεις» επισύροντας χρόνια κάθειρξης. Η εξουσία με αυτόν τον τρόπο επιδιώκει να μετρήσει αντιδράσεις και σιωπές, και όσο σιωπούμε τόσο αυτές οι πρακτικές θα αναβαθμίζονται .
Όλα αυτά σχηματίζουν μια αλυσίδα καταστολής και φίμωσης του αναρχικού λόγου.
Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια τα ονόματα των συλληφθέντων για αναρχική δράση είναι ίδιο σε όγκο με τις σελίδες των ονομάτων ενός τηλεφωνικού καταλόγου. Οι συλλήψεις, οι διώξεις, οι φυλακίσεις, οι καταδικαστικές αποφάσεις, διαμορφώνουν λόγω της συχνότητάς τους μία σχετικά συνηθισμένη κατάσταση.
Το κράτος εφαρμόζει τη στρατηγική του σοκ, επιδιώκοντας να δημιουργήσει μία αποδεκτή πραγματικότητα όπου πλέον κανείς δεν θα αναρωτιέται και δεν θα ξαφνιάζεται από αυτά που συμβαίνουν. Φανταστείτε ότι πριν λίγα χρόνια δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε τη δίωξη κάποιων φυλακισμένων αναρχικών για κείμενα τους.
Σήμερα η εξουσία προσπαθεί να εγκαθιδρύσει μία έρημο αντιδράσεων μέσα σε όλο το ανταγωνιστικό κίνημα. Όμως εμείς θα πρέπει να επιμένουμε να μιλάμε και να πράττουμε.
Ξέρουμε πως ο αναρχικός λόγος μας, μπορεί να μην απευθύνεται στους πολλούς, γνωρίζουμε όμως πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δεν τους αρέσει ούτε το βόλεμα, ούτε να περιμένουν μέχρι την επόμενη πορεία για να εκδηλώσουν την πρόθεση τους , αφήνοντας το ενδιάμεσο διάστημα σε κατάσταση αναμονής και αδράνειας. Άλλωστε η αναρχική δράση δεν έχει ημερομηνία έναρξης ή λήξης , αντίθετα ξεσπά όλο το χρόνο. Αυτούς τους ανθρώπους καλούμε και γυρεύουμε , που θα ακούσουν την φωνή των αιχμαλώτων μας θα την διαδώσουν όσο πιο πολύ μπορούν, κάνοντας παράλληλα πιο ενδιαφέρουσες τις νύχτες της σάπιας και νοσηρής κοινωνίας, κουβαλώντας μαζί τους αναθυμιάσεις από βενζίνη, λύσσα και οργή.
Είναι σύντροφοι που δεν ξεχνούν τους συντρόφους μας που είναι στα κελιά και ανεξάρτητα από την όποια τάση ακολουθούν, πιστεύουν στο εξεγερσιακό ρεύμα και βρίσκονται στο κατώφλι της πράξης.
Οι λέξεις των αιχμαλώτων μας που δραπετεύουν από τη φυλακή προσπαθούν να σπάσουν το απλό «χάρτινο τοίχο» των κειμένων και να μετουσιωθούν σε πράξεις. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας με αυτά τα αδέρφια μας , όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα , αλλά και διεθνώς για τη στήριξη και την προώθηση του λόγου τους και για να δείξουμε στο κράτος ότι δεν είναι μόνοι τους. Σε όλο το δικαστικό μένος που έχει εξαπολυθεί εναντίον τους, ο λόγος μας είναι το όπλο και η έμπρακτη αλληλεγγύη που μπορούμε να εκφράσουμε προς αυτούς είναι η σφαίρα στο μυαλό της εξουσίας. Από ότι φαίνεται , από τους εντός , και με την έμπρακτη αλληλεγγύη μας, από τους εκτός, θα υπολογίζουν και θα ανησυχούν για τη διάχυση του αναρχικού λόγου. Ειλικρινά θέλουμε να δικαιώσουμε της ανησυχίες τους.
Στέλνουμε την αλληλεγγύη και τους αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς στα διωκόμενα συντρόφια του Croce Nera Anarchica, Radioazione και Anarhija.info,για την επιχείρηση scripta manent, στον σύντροφο Παναγιώτη Ζ και στον αγώνα κάθε έγκλειστου σύντροφου και συντρόφισσάς μας.
Για εμάς δεν υπάρχει και δεν προκειται να υπάρξει ποτέ το δίπολο «αθώος/α – ένοχος/η».
Για αυτό κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας .
Για αυτό και δεν θα σταματήσουμε να πράττουμε, όσο έχουμε ανάσα.
Γιατί η μνήμη είναι ξυράφι και μάλιστα καλά ακονισμένο.
Γιατί ο αναρχικός λόγος είναι η πεμπτουσία της ζωής που ορίζουμε μέσα απ’ τις πράξεις μας.
Οπότε τους το ξαναλέμε για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία.
Αυτοί είμαστε, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ ,ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΧΙΛΙΟΣΤΌ ΠΙΣΩ.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ, ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΟΜΉΡΟΥΣ
Α/Α Ραδιόφωνο Ραδιοφράγματα
Ελευθερες φωνές, γκρεμισμενες φυλακές
On the international solidarity week for anarchist prisoners, August, 23rd—30th
It’s been years now that the various state agencies of repression order the conduct of investigation under the sole criterion the suspects’ political status. This is the status of the anarchist, mainly of the one who turns his/her ideas into actions, of the one that arms his/her desires and attacks state authority. So each investigation has to do with the possible prosecution of comrades according to the laws of their “democracy.” Police prosecution that starts off with texts and extends to all possible actions is not new amongst the anarchist circles. On the contrary, there is a past record on relative prosecutions in countries such as Italy, Chile etc. where there is a strong comrade presence promoting direct action and intervention.
The common goal of contemporary international police is the prevention of anarchist propaganda, anarchist action and the spreading of our ideas. For this reason, in many cases they don’t even hesitate to put aside the refined mask of “democracy” that supposedly allows “freedom of speech and ideas.” And thus, any illusion that anyone may still hold is dissolved. Things are now clear: “anarchist action or speech is either illegal or nothing at all!” The new form of repression is currently being practiced upon many of our prisoners that find themselves under illegal restrain with accusations based on their political identity and having taken up the political responsibility for their actions as well as their organizations’. It is certain that in the future this strategy of preventive repression, of persecutions with the maximum of penalties, the fast track trials as well as the effort for isolation and silence, will be implemented everywhere, or at least it will be attempted to— apart from our prisoners, it will try to reach anarchist hangouts and self-organized places that defend and propagate the anarchist values.
Along with the heavy, devastating sentences to the political prisoners as well as the incessant repression and curtailment of freedoms of the fighters-outside-the-walls, the most recent additions in the list of the vengeful state practices are the violent elicitation of genetic material and consequently the fabricated “evidence” of guilt, the custodies under no evidence based on fictional accusations, the criminalization of friends, partners and relatives of the prisoners, the denial of permissions for prison leaves claimed and established after exhausting struggles from within the prisons, the vengeful transfers and solitary confinements, all these serving as an “exemplification” to those revolting against the imposed prisons with or without jails.
Alongside with the most recent trials they are the dress rehearsal for the new doctrine that the state desires to set into effect. The new way of repression is basically an update of previous doctrines which establishes the preventative repression of subversive speech for our prisoners. The production and distribution of practical manuals for action or texts promoting the anarchist urban guerilla warfare will be treated as “terrorist actions” incurring years of imprisonment. State power seeks to measure thus the reactions and the silences, and as long as we remain silent these practices will continue to upgrade.
All of these form the chains of repression and silence of anarchist discourse. The fact is that in recent years the names of those arrested for anarchist action are similar in volume with the names in the pages of a telephone directory. The arrests, the prosecutions, the imprisonments, the convictions, outline due to their frequency a relatively common condition. The state implements the shock strategy, seeking to create an accepted reality where no one will ever wonder or feel surprised by what happens. Imagine that a few years ago we could not conceive the prosecution of some imprisoned anarchists for their texts.
Today state power tries to establish a wilderness of reactions within the entire competitive movement. But we should insist on speaking out and taking action. We know that our anarchist words may not address the many, but we know that there are still people who do not conform, or wait until the next riot to express their intentions, spending the intervals in a stand-by state and idleness. Besides, anarchist action has no start or end date, on the contrary it pours out all year long. These are the people we call out and look for; the ones who will hear the voice of our prisoners and spread it as much as they can making the nights of the rotten and diseased society most exciting, bearing gasoline fumes, rage and anger.
They are the comrades who don’t forget our comrades within the cells and regardless of the tendency they follow, they believe in the insurrectional power and find themselves on the threshold of taking action. The words of our prisoners that escape prisons, attempt to break the simple “paper wall” of texts and translate themselves into actions. It is a way to communicate with our brothers and sisters, not only here in Greece, but also internationally for the support and spreading of their voice and show the state that they are not alone. To all the judicial fury unleashed upon them, our voice is our weapon and the concrete solidarity that we can express towards them is the bullet in the brains of state power. From what it seems from the inside, and along with our concrete solidarity from the outside, they will take into consideration and be worried about the spreading of anarchist discourse. We really want to confirm their concerns.
We send our solidarity and regards to the persecuted comrades of Croce Nera Anrchica, Radioazione and Anarhija.info, for the scripta manent case, to comrade Panagiotis Z. and to the fights given by every single one of our imprisoned comrades.
For us the dipole of “guilty—innocent” never existed and never will.
Hence we do everything in our power to achieve it.
That’s why we won’t stop taking action, as long as we breathe.
Because memory is a well-sharpened razor.
Because anarchist discourse is the essence of life that we define through our actions.
And we repeat it so that they don’t have the slightest doubt.
This is who we are, nothing less, nothing more.
UNTIL ALL CELLS AND CAGES ARE DEMOLISHED, WE WILL NOT TAKE EVEN A MILLIMETRE OF A STEP BACK.
FREEDOM TO OUR BROTHERS AND SISTERS.CONCRETE SOLIDARITY TO ANARCHIST HOSTAGES.
A/A Radiofragmata
Free voices and loud, jails razed to the ground
Radiofragmata translation project