Κείμενο σχετικά με τα γεγονότα στη Θεσσαλονίκη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

«Η ευημερία των λαών υπήρξε ανέκαθεν το άλλοθι των τυράννων»

– Αλμπέρ Καμύ

[Κείμενο σχετικά με τα γεγονότα στη Θεσσαλονίκη.]

«Ξαφνικά» το τελευταίο διάστημα βλέπουμε να έχει αναζωπυρωθεί για άλλη μια φορά το ‘Σκοπιανομακεδονικό Ζήτημα’. Δεν θα το ορίσουμε, ούτε θα κάνουμε ιστορικές αναδρομές επ’αυτού (υπάρχουν ήδη πολλές αναλύσεις επί του θέματος, δυστυχώς λίγες σοβαρές, καμιά που να μας καλύπτει). Θα προσπαθήσουμε απλά να πούμε δυο λόγια υπό την δική μας οπτική για τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών και όσα έπονται αυτών. Εξάλλου, εμείς δεν κάνουμε πολιτική και δεν μπαίνουμε σε ψευτοδιλήμματα. Είμαστε κατά των συνόρων, των εξειδικεύσεων και κατά όλων των -ισμών που έχουν γίνει γάγγραινες και ουδεμία σχέση έχουν με τον κόσμο που εμείς επιθυμούμε. Διψούμε για αλήθεια, ελευθερία, δικαιοσύνη και η ουσία των εννοιών αυτών για εμάς χωρίζεται από τη σημασία που τους έχουν δώσει με ένα αγεφύρωτο χάσμα.

Αναφερόμαστε, λοιπόν, στο γεγονός της ονομασίας ενός ακόμα κράτους των Βαλκανίων (του οποίου ο αντίστοιχος λαός είναι κατακρεουργημένος και, επίσης, πέφτει στην παγίδα του εθνικισμού)∙ σ’ένα ζήτημα που μας έχει χαρίσει επανειλημμένως στιγμές άπειρης εθνικιστικής/φασιστικής ρητορικής και αποτελεί ευκαιρία για κάθε κατακάθι να αναλύσει την αρρωστημένη σκέψη του, να κάνει ακροδεξιά πολιτική, να διεκδικήσει κοινωνική υπεραξία και κομμάτια του πολύπαθου λαού. Ενός «λαού» που, ενώ έχει παραδώσει τη ζωή του, δεν έχει απλά άποψη επί της επικαιρότητας αλλά σε τέτοιες εκδηλώσεις δράττεται της ευκαιρίας να ντυθεί (/στολιστεί), να βγει στο δρόμο και να υπερηφανευτεί για μια ιστορία που δεν του ανήκει και δεν γνωρίζει. Και αν είναι να μαντέψουμε την έκβασή του, μάλλον και πάλι δε θα λυθεί τίποτα γιατί για τον κόσμο της εξουσίας δεν υπάρχει κάτι να λυθεί. Εκτός κι αν η λύση θα σημάνει και το τέλος φαινομένων που πραγματικά την ενοχλούν.

Και κάπως έτσι, βομβαρδιζόμαστε στις τηλεοράσεις και τις φυλλάδες από ατέλειωτα ρεπορτάζ και άρθρα επί του αιωνίως τρέχοντος και κρίσιμου ( ; ) ζητήματος, έχοντας θάψει ειδήσεις που αφορούν την περαιτέρω καταλήστευση ελευθεριών, υποδούλωση και αλλοτρίωση κάθε μορφής ζωής και καταπάτηση δικαιωμάτων (βλ. Νέο Σωφρονιστικό/Ποινικό Κώδικα, Τρομονόμοι, Πολυνομοσχέδια, Ηλεκτρονικούς Πληστειριασμούς/ Ανάπτυξη Συστημάτων Ελέγχου κ.λπ.).

Συνεχίζοντας με τα πρόσφατα γεγονότα, την Κυριακή 21/1 στη Θεσσαλονίκη μαζεύτηκαν φασίστες και νοικοκυραίοι από όλη την Ελλάδα, μπροστά από τον Λευκό Πύργο για να μας δείξουν πόσο νευριασμένοι είναι με το Μακεδονικό (sic). Το όλο τους πανηγυράκι μας θύμισε τις αστείες εποχές των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα και τους Λέμε Ναι – Λέμε Όχι (επίσης, στο Σύνταγμα).  Η αλήθεια είναι πως οι μισοί από όσους βρέθηκαν εκεί, αν όχι περισσότεροι από τους μισούς, δεν ήταν και πολύ σίγουροι για το τι υποστήριζαν ακριβώς. Φάνηκαν γραφικοί, το επικίνδυνο είναι πως φάνηκαν και πολύ αστείοι. Παράλληλα, ωστόσο, με όλους αυτούς που βρέθηκαν εκείνη τη μέρα στη Θεσσαλονίκη νιώθοντας σημαντικοί ως προς τα εθνικά τους ιδεώδη, ήταν και οι δηλωμένοι φασίστες. Τους είδαμε από νωρίς να εμφανίζονται παρέα με μπάτσους προκειμένου να επιτεθούν στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο. Κόσμος της περιφρούρησης τους απώθησε και υπερασπίστηκε την κατάληψη. Μετά την επίθεση οι μπάτσοι απωθούσαν τον κόσμο που ήθελε να προσεγγίσει το Σχολείο με τη δικαιολογία ότι ο κόσμος μέσα από τη δομή πετούσε πέτρες σε περαστικούς (!).  Έπειτα, έκαψαν τη κατάληψη Libertatia. Μέσα στη Libertatia στεγαζόταν και μία πολύ αξιόλογη βιβλιοθήκη. Την ίδια μέρα βγήκαν καλέσματα από πολλές πόλεις και σημεία στον ελλαδικό χώρο, κείμενα και παρεμβάσεις. Ένα από αυτά ήταν το κάλεσμα πορείας αλληλεγγύης έξω από τη κατάληψη Libertatia για την επόμενη μέρα (22/1 στις 18:00). Στη πορεία μαζεύτηκαν περίπου 2000-2500 άτομα εκ των οποίων άνθρωποι από τη γειτονιά και κάτοικοι των γύρω περιοχών.

Τη Δευτέρα 22/1, κατά τη διάρκεια της πορείας αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia, αρκετός κόσμος χτυπήθηκε, άλλοι βρέθηκαν εγκλωβισμένοι μέσα σε δομές, ενώ 4 σύντροφοι και 1 συντρόφισσα προσήχθησαν και κατ’ επέκταση η προσαγωγή τους μετατράπηκε σε σύλληψη. Οι κατηγορίες από όσο ενημερωθήκαμε είναι πλημμεληματικού και κακουργηματικού χαρακτήρα. Αντίστοιχα, την προηγούμενη μέρα (Κυριακή 21/1) στο συλλαλητήριο τον φασιστών δεν προέκυψε καμία σύλληψη ή προσαγωγή.

Ο Τζέιμς Μάντισον είχε πει πως «τα μέσα για την άμυνα εναντίον ενός εξωτερικού κινδύνου, ιστορικά, έχουν γίνει τα όργανα για την επιβολή τυραννίας στο εσωτερικό».

Με αυτή τη συλλογιστική πορεία, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως σε μια προ-ανακοινωμένη και οργανωμένη εθνικιστική συγκέντρωση, χτυπήθηκε εσκεμμένα το κομμάτι αυτό που, ακόμα, σκέφτεται – αντιδρά – δημιουργεί. Και συμπληρώνει το παζλ του πολέμου που έχει εξαπολυθεί ξεκάθαρα πλέον εδώ και καιρό προς τον χώρο και τον κόσμο του. Γιατί η Αναρχία ήταν, είναι και θα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της εξουσίας και των μηχανισμών της.

Παρ’όλα αυτά, οι ιδέες μας δεν εκκενώνονται και δε φυλακίζονται. Η φωτιά που έκαψε την κατάληψη Libertatia γυρίζει ήδη πίσω και είναι μια φωτιά που καίει μέσα μας. Γιατί, μία κατάληψη, μία δομή δεν είναι απλά οι τοίχοι και τα υλικά στοιχεία. Είναι οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτά τα εγχειρήματα και οι ιδέες αυτών.

Στις υπόλοιπες παρόμοιες συγκεντρώσεις να απαντήσουμε, όπως πρέπει. Ο αγώνας μας να είναι άμεσος, καθημερινός, πολύμορφος σε κάθε μετερίζι. Εμείς να πούμε την τελευταία λέξη, εμείς να συνθέσουμε την τελευταία πράξη.

 

Αλληλεγγύη στους 4 συντρόφους και τη συντρόφισσα που συνελήφθησαν.

10, 100, 1000 καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης!

Φωτιά στα κελιά!

 

Υπογράφουν:

– Game Over εκπομπή, Μέλος διαχειριστικής ομάδας Ραδιοφραγμάτων

– Λίλιθ, Μέλος διαχειριστικής ομάδας Ραδιοφραγμάτων

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *