Το αριστερό ντέφι και το πάθος για τη λευτεριά

Εχει κόστος κοινωνικό να είναι κανείς αναρχικός. Απο χαμίνι του δρόμου μεγαλωμενος μεσα στα σκατά, μέχρι αρνητής των αστικών του καταβολών και εχθρος των αξιών που αυτη παράγει και διαιωνίζει, έχει κόστος να μιλάς για την αναρχία και να πράττεις ανάλογα.

Στο δικαστικό πραξικόπημα της ηριάννας και του περικλή, μπροστά ο στρατός του σύριζα που προσωποποίησε την αλληλεγγύη, να βαραει το ντέφι, κι απο πίσω ο κόσμος που συνδυάζει βραδινή έξοδο, με ολίγον απο χαρούλη και μανού (που πήγε μια βολτα κι απο το σιτι πλαζα) , και ολίγη απο επαναστατικότητα, ολίγον απο “το πάθος για τη λευτεριά”–(πάντα συγκινητικό συνθημα μαζί με μπύρα και μπόλικο συναίσθημα για τον άδικο τουτο κόσμο, που κλείνει αθώους στη φυλακή, ενω στη φυλακή θα πρέπει να είναι μόνο οι “ένοχοι”)–

Στην περίπτωση των ηριάννα και περικλή που σηκώθηκε παρα πολύ, ο σύριζα (αυτος ο αμετανοητος εραστής της δικαιοσύνης), ξεπλένει την σκοπουμενη απραξία του σε άλλα δικαστικά πραξικοπηματα (ανακλήσεις αδειών κουφοντίνα) , μέσω πολιτικής σπέκουλας μιλώντας για “μαύρες σελίδες στη δικαιοσύνη”.

Στην περίπτωση θεοφίλου, μετά την απελευθέρωση του απ τα κελιά της δημοκρατίας, οι εραστές της δικαιοσύνης, και η “επαναστατική αριστερά” που όλοι αγαπήσαμε έκανε την εμφάνισή της, για να καρπωθούν πολιτική υπεραξία.

Στην περίπτωση Στατήρη και Αθ. Τσάκαλου, η εκδικητική ποινικοποίηση των συγγενικών/φιλικών/συντροφικών σχέσεων, δεν ήταν πρόσφορο έδαφος για τους “λαικους αγωνιστές” της επαναστικής χιπστερικής αριστεράς. Μας θεωρούν εχθρούς τους, και πολύ καλά κάνουν γιατι εχθροί τους είμαστε (ή θα έπρεπε να είμαστε) Αλλα όχι, εμείς τρέχουμε απο πίσω απο αυτούς, μη τυχόν και καταλογιστεί στο κίνημα οτι δεν έπραξε το επαναστατικό του καθήκον, άλλωστε ο χαρακτηρισμός του “ελιτιστή” και του “αφυψηλού αντικοινωνικού” φοριέται, είναι πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια.

Θα φταίει μάλλον που οι δικαστικές αίθουσες που γίνονται οι πολιτικές δίκες των αναρχικών, δε χωράνε τόσο κόσμο όπως στο πάρκο γουδή. Θα φταίει που οι κρατουμενοι δεν καταδίκασαν τη βία απ’οπου κι αν προέρχεται, θα φταίει που δεν είχαν δα και καμιά λαμπρή καριέρα που διέκοψαν στη μέση.
Θα φταίει που στα δικαστήρια δικάζονται οι ιδέες οι ίδιες, κι όχι τα πρόσωπα. Θα φταίει η ρημάδα η ανάθεση.
Θα φταίει που οι αναρχικές και οι αναρχικοί κρατούμενοι δεν είναι “καφκικοί ήρωες” και οσιομάρτυρες.

Πάντως κάτι φταίει σίγουρα όταν έχουμε μαζική παρουσία σε αριστερές γιορτές -στο όνομα της αλληλεγγύης “περίπτερο”- και δε συμβαίνει το ίδιο για άλλους αιχμαλώτους. Δικαστές και εισαγγελείς μοιράζουν ποινές σαν καραμέλες, σε συντρόφους/ισσες που έχουν αναλάβει πολιτική ευθύνη για τις οργανώσεις τους, ή και σε άλλους αναρχικούς που δικάζονται έτσι απλά και μόνο επειδή δηλώνουν περήφανα τα πολιτικά τους φρονήματα και διατηρούν σχέσεις με μέλη ένοπλων οργανώσεων (Κορτέσης, Σταθόπουλος).

Οταν τα γεγονότα θα τα δημιουργούμε εμείς, και δεν θα τρέχουμε πίσω απο το ντέφι που βαράνε οι αριστεροί της προόδου και των δικαιωμάτων, όταν θα στεκόμαστε όπως πρέπει και αξίζει στους συντρόφους μας, όταν θα έχουμε διακριτή παρουσία με δικά μας προτάγματα για τη στήριξη της ηριάννας, του περικλή και κάθε ανθρώπου που διώκεται πολιτικά, τότε και μόνο τότε, θα μπορούμε να λέμε οτι διαχωρίζουμε τη θέση μας ως αναρχικοί απο αυτα τα βδελύγματα. Μέχρι τότε, μπύρα, συναίσθημα, και κανα σύνθημα οπαδικού χαρακτήρα. Και ολίγη απο “προοδευτικότη”.

Ο αριστερός οδοστρωτήρας έχει κάνει τις συνειδήσεις λιώμα.

Φωτιά στις φυλακές. Ουτε ένοχοι, ούτε αθώοι.

“Λύσσα μεταδοτική” και “Αντιρρησίας της είδησης”
Ραδιοφωνικές εκπομπές του σταθμού.

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *